Zie je jezelf al zitten? Een koffietje met zicht op het groene FORT 4 of het Stadsplein?
Kijk tijdens dit bezoek trouwens maar goed rond. Zie je de honingraatstenen? Die duiken her en der op en zijn bijzonder goed voor de akoestiek. Maar waar mogelijk behouden we net zo goed de originele bakstenen muren. Geen glad gepolijste muren in het stadhuis. Het gebouw heeft zijn leeftijd en die mag gezien worden. Want oude gebouwen zijn zoals mensen. De schoonheid zit hem in het tonen van de jaren op de teller.
Heb je trouwens de rode glazuursteentjes al opgemerkt? Die symboliseren de ‘littekens’ van het stadhuis op plaatsen waar er herstellingswerken werden uitgevoerd. Die littekens willen we niet verdoezelen, integendeel. Ze horen bij het leven. Het stadhuis heeft een verleden en een toekomst. Laten we beiden koesteren.
Ook de bestaande betonnen balken die de vloerplaten dragen worden bewaard, waar nodig hersteld en ondersteund om uiteindelijk in het zicht te blijven. Je zal doorheen het stadhuis ook blauwe stalen structuren zien opduiken. Die ondersteunen de bestaande betonnen structuur en zorgen voor de nodige stabiliteit. Ze blijven zichtbaar doorheen het hele gebouw. Zo kan je zien hoeveel ondersteuning het bestaande gebouw nodig heeft. Daar is ook het ontwerpteam -architecten en ingenieurs- van geschrokken. Die moesten tijdens de verbouwing plots terug naar de tekentafel. De bestaande plannen van het stadhuis kwamen niet overeen met de reële toestand. Niet verrassend dat de onverwachtse stabiliteitsproblemen voor extra kosten en extra vertraging hebben gezorgd.
In deze ruimte komt trouwens een glasbetonraam van glazenier Herman Wauters te hangen. Deze Mortselaar sierde vroeger met zijn werk ‘Arbeid, Vrede, Naastenliefde’ de inkomhal van het stadhuis. Omdat dit glasraam aan de noordoostzijde van het stadhuis was geplaatst en weinig zonlicht kreeg, is samen met de kunstenaar beslist om dit niet te restaureren, maar te vervangen door een nieuw werk, dat zijn plaats krijgt in het stadscafé.
Hier zie je een foto van ‘Largo Maestoso’, het glasbetonraam dat hier binnenkort een plek krijgt. Het werd in 1993 geëxposeerd in het Centre International du Vitrail in Chartres. Herman Wauters schenkt dit glasbetonraam aan de hele Mortselse gemeenschap. Dit zijn z’n woorden: “Meer dan 60 jaar heb ik deel mogen uitmaken van de Mortselse gemeenschap. Ik heb mij er met vreugde ingezet als bestuurslid en als lid van de decorploeg van Toneelkring Streven. Meer dan 150 keer heb ik mijn atelier er opengesteld voor alle mogelijke verenigingen. Voor tal van kunstenaars heb ik er vernissageteksten geschreven. Ik heb me er mogen inzetten als stichtend lid en eerste voorzitter van kunstkring Sirkel.”
Keer terug naar de inkomhal en neem de trap naar de eerste verdieping.